میزکار من
اگرهمه ی درختان عالم قلم شوند و همه ی دریاهای دنیا جوهر باز نخواهند توانست وجود بارانیت را که بر سرتاسر کائنات در حال بارش است توصیف کنند. بدا به حال فرات !که تصویردلربایت را درون خود دید...خشکی لعل لبانت را دید...جذبه ی چشمان حیدریت را که تصویرشان چونان الماس درخشان درآب جاری بود را دید...اما نتوانست سیرابت کند. رقص شمشیرت جمله ملائک را مست می کرد واز رجز دل نشین تو عالمیان بیخود ومدهوش می شدند. بازوان پولادینت یادگار از جای کندن خیبر است. نفرین باد به کسی که تیر به چشمانی زد که حسین (ع)خریدارنگاه وجلوه ی پاکش بود. نفرین باد به کسی دستانی را برید که بوسه گاه مولی الموحدین (ع) بود. نفرین باد به کسی که با عمود آهنین رخساره ی ماه بنی هاشم را دریای خون ساخت. به خیمه ها بازگرد!... که کودکان معصوم نه تشنه ی آب اند که تمنای روشنای حضور تورا دارند. و آن هنگام که طوفان و سرمای پلیدی دشمنان تو را به خاک افکند حسین (ع)را خواندی واز گرمای آغوش او شراب طهورا در کامت ریختند. و پس از تو نه فقط کمر حسین (ع) که دل همه ی کروبیان و مقربان شکست. ای فرمان روای ملک ادب و معرفت چقدر خوش درخشیدی برصفحه ی تاریخ !
| Design By : Pichak |
